Parki Narodowe w Polskich górach

W Polsce mamy 23 parki narodowe, z czego 9 z nich obejmuje swoim obszarem tereny górskie, a większość jest wręcz górom dedykowana. Co więcej! W przypadku Tatrzańskiego Parku Narodowego całe pasmo górskie (w tym przypadku Tatry) znajduje się wewnątrz rezerwatu.

Mimo, że nasz kraj ma stosunkowo małą powierzchnię, góry reprezentujące wymienione dalej parki charakteryzują się dużą różnorodnością. Można tutaj znaleźć zarówno strzeliste szczyty Tatr, które są jedynymi w kraju górami o charakterze alpejskim, jak i łagodne pagórki Beskidów i Gorców. Najmniejszy z „górskich” parków, czyli park Pieniński, ma powierzchnię niecałych 24 km², natomiast ponad dwunastokrotnie większy od niego park Beskidzki liczy ponad 292 km^2. 

Jakie mamy w Polsce Parki Narodowe leżące w górach i co je wyróżnia?

Babiogórski Park Narodowy – utworzony został w 1954 roku na trenie województwa krakowskiego. Znajduje się w Polsce południowej, przy granicy ze Słowacją. Jest miejscem występowania wielu rzadkich oraz interesujących gatunków grzybów, roślin i zwierząt. Spotkać można tu rośliny, niezasiedlające innych miejsc Polski (rogownica alpejska), rzadkie i zagrożone wyginięciem (tojad morawski, tocja karpacka), jak również wiele gatunków objętych ochroną prawną. 

Bieszczadzki Park Narodowy – położony jest w południowo-wschodniej Polsce, w Bieszczadach Zachodnich, będących najbardziej na zachód wysuniętą częścią Karpat Wschodnich. Powierzchnia parku wynosi aktualnie 29201,06 ha. Bieszczadzki Park Narodowy wraz z otuliną jest najcenniejszą w Polsce i jedną z najwartościowszych w Europie ostoi zwierząt. W Bieszczadach występuje komplet dużych i średnich drapieżników oraz kopytnych, związanych od wieków z lasami Karpat.

Gorczański Park Narodowy – utworzony został w 1981 roku. Lasy stanowią aż 95% powierzchni Parku, liczne w nich są drzewa w wieku powyżej 100 lat. Największe zagrożenia dla wartości przyrodniczych Gorczańskiego Parku Narodowego związane są z zaprzestaniem tradycyjnego, ekstensywnego użytkowania polan reglowych tj. wypasu i koszenia. Borówka czernica i postępująca sukcesja leśna wkracza na polany wypierając gatunki i przekształcając krajobraz parku. 

Park Narodowy Gór Stołowych – Utworzony został 16 września 1993 r. Park Narodowy Gór Stołowych obejmuje wierzchowinowe i centralne partie Gór Stołowych oraz północno-zachodnią część Wzgórz Lewińskich. W Parku występują ekosystemy leśne, łąkowe i torfowiskowe.  

Karkonoski Park Narodowy – utworzony w 1959 roku z części rezerwatu ustanowionego po II wojnie światowej. 1 stycznia 2016 KPN został powiększony o 371 ha – jego powierzchnia całkowita wynosi 5951 ha. Lasy występują na blisko 70% powierzchni, pozostała część to ekosystemy nieleśne w zdecydowanej większości położone powyżej górnej granicy występowania lasu. 

​Magurski Park Narodowy – został powołany do życia 24 listopada 1994r. O wartości florystycznej Parku świadczy pokaźna liczba roślin rzadkich i zagrożonych, w tym 71 gatunków chronionych. W rezerwacie można zobaczyć aż 20 gatunków storczyków!

Pieniński Park Narodowy – utworzony 1 czerwca 1932 r., jako pierwszy park narodowy w Polsce. Pieniński Park Narodowy zajmuje najcenniejsze pod względem krajobrazowym i przyrodniczym obszary Pienin Właściwych: Masyw Trzech Koron, Pieniny Czorsztyńskie, Pieninki oraz Przełom Dunajca. Na obszarze Pienin stwierdzono występowanie 2848 gatunków roślin i grzybów, 282 gatunków glonów i sinic, ok. 320 gatunków mchów i wątrobowców, ok. 470 gatunków porostów.

Świętokrzyski Park Narodowy – ​utworzony został w 1950 roku, jako trzeci polski park narodowy. ŚPN jest parkiem typowo leśnym, w którym lasy zajmują 95% jego obszaru, a na jego terenie stwierdzono występowanie ponad 4000 gatunków zwierząt.

Tatrzański Park Narodowy – utworzony 30 października 1954 r. zajmujący powierzchnię 21197 ha należy do największych parków narodowych w Polsce. Około 70 proc. powierzchni parku zajmują lasy i zarośla kosodrzewiny, a pozostałe 30 proc. to murawy wysokogórskie, skały i wody. Świat roślinny Tatr polskich obejmuje ok. 1000 gatunków roślin naczyniowych